கயலக்கா, புதுகை தென்றலின் கேள்விகளின் தொடர்ச்சி

இந்தப் பதிவு புதுகை தென்றல் கேட்ட முதல் கேள்வியின் தொடர்ச்சியாய்,

கயலக்கா கேட்ட இரண்டாவது கேள்வியின் பின்னூட்டம்.

===================================================================

ஓகே! நான் இன்னும் இந்த ஸ்டேஜ் வரல. என் மகன் இன்னும் குட்டிதான்.

ஆனால் இங்கே(நாங்கள் இருக்கும் இடத்தில்), முதல் பாகுபாடு வந்துவிட்டது. No pink, Only Blue :). இது, இங்கு உள்ள கலாச்சாரம். அதை மாற்ற முடியாது.குழந்தையிலிருந்து தாத்தா பாட்டிகள் வரை, கிண்டல் செய்வார்கள்.

அந்தந்த சமூகத்தில் இருக்கும் (பின்னூட்டங்கள் வந்த டில்லி,பங்களூர்,UK,புதுகை தென்றல் ஊர்) பழக்கங்களே இந்தப் பிரிவின் அடித்தளம்.

வயதின் ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் இது வெவ்வேறு வடிவங்களில் வந்து கொண்டுதான் இருக்கும். சற்று, சிரமாக இருந்தாலும், இவை நடக்கும் போது, பெற்றோராகிய நாம் இதைக் கூலாகத்தான் ஹாண்டுல் செய்ய வேண்டும்.

நாமும் இது சிரீயஸ், இது இப்படி, அது அப்படி, இப்படி இருந்திருக்க வேண்டும் என்று அளவுக்கு அதிகமான தகவல் தராமல், தினமும் பள்ளியில் நடப்பவற்றைப் பற்றிப் பேசுவது போல் ஒரு cool tone-ல் ,

1.குழப்பாமல். அளவான தகவல் கொடுக்க முடிந்தால் கொடுக்கலாம்.

2.தெரியவில்லை என்றால், ம்ம்ம்ம்...'தப்புத்தான்...ஆனா நடந்துடுச்சு, depends...lets see..' என்று தெரியாது என்றே சொல்லலாம்.

3.அல்லது, ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் ஒரு personality இருக்கும்.அந்தக் குழந்தையின் இயல்பு, ஒரு விளையாட்டுப் பொருள் கிடைக்கவில்லை என்றால் எப்படி சாமாளிப்பான்/ள், பிடிக்காத சாப்பாட்டை எப்படி சாப்பிடுவான்/ள், புரியாத ஒரு குழந்தைகள் படத்தைப் பார்த்துவிட்டு என்ன கண்ணோட்டம் கொடுப்பான்/ள் என்பது போல்.

அது தாய், தந்தைக்குத் தெரியும்.அதற்கு ஏற்றார் போல் தேவையான அளவு சொல்லிவிட்டு, மிச்சதை விட்டுவிடலாம். ரெண்டு நாளில் பிராஜக்ட் ஒர்க், ஸ்போர்ட்ஸ் டே என்று அவர்கள் priority மாறும்.

4.அல்லது, தாய்,தந்தைக்கு தன் குழந்தைக்கு எது சரி எனப்படுகிறதோ அது.

இதுதான் வழி என்று சொல்லவில்லை, இது புத்தகத்தில் இருப்பதும் இல்லை.எனக்குத் தோன்றியவை இவை. அவ்வளவு தான் :). Basically, explaining things depends on the kids personality and the parents.That much info. is enough.

// புதுகைத் தென்றல் said...
அதுவரைக்கும் ஏன் வெயிட்டணும்?அதுக்கு முன்னரே புரிய வைத்தால் தடுமாற மாட்டார்களே?//

புதுகைத் தென்றல்!

உங்கள் பிள்ளைகளின் வயது எனக்குத் தெரியவில்லை. (இங்கே, நீங்கள்,கயலக்கா,ராமலக்ஷ்மி,நான் எல்லாருமே, நம் குழந்தைகளின் வயதைப் பொருத்தும் கண்ணோட்டம் அளிக்கிறோம்)

அதனால், என் கண்ணோட்டம் வேறாக இருக்கலாம்.

//அதுக்கு முன்னரே புரிய வைத்தால் தடுமாற மாட்டார்களே?//

எததெற்கு முன்னரே, எதை, எதை என்று சொல்வீர்கள்.இந்த உலகத்தில் பிரச்சனைகளுக்காப் பஞ்சம்?. எல்லாவற்றையும் முன்னமே சொல்லிவிட முடியுமா?

இந்தப் ஆண்/பெண் பேதம் பற்றி மட்டும் முழுவதுமாக சொல்லித் தெளியலாம் என்று நினைத்தால், பிள்ளை எதிர் நோக்கும் மற்ற எல்லாவற்றையும் இதே முறையில் தெளியவைத்துக் கொண்டேதானே இருக்க வேண்டும். இதற்கு மட்டும் தான், நான் புரியவைப்பேன், மற்றவை என்னால் முடியாது, என்று நாம் ஒதுங்க முடியுமா?

எல்லாவற்றையும் முன்னமே, இது இப்படி, நீ இப்படி இருந்து கொள் எனறால், வளரும் பிள்ளை தானாய் உணரும், சிந்திக்கும் சுயத்தை இழந்துவிடமாட்டானா/ளா?

உலகத்தில் எல்லாம் pre-defined, அம்மா/அப்பா எழுதிய வழிகளில் சென்றால் வாழ்க்கை இனிமை என்பது சரியா?

ஒரு அளவிற்கு பொதுவாக அட்வைஸ் செய்துவிட்டு, அதிகமாக முன்னமே கொட்டிக் கவிழ்க்காமல் (ஓதாமல் - :P), தடுமாற நேர்கையில் தாங்கி நிறுத்த தயார் நிலையில் எப்போதும் நாம் இருக்கலாமே.

வாழ்க்கையில் பலப்பல, பிரச்சனைகளைப் பிள்ளைகள் சந்திக்காமலே போகலாம். அதற்கு முன் ஏன் குழப்பவேண்டும்?

ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...பதிவு பெருசாயுடுச்சு :))

----------------------------------------------------------------------------------------------

ம்ம்ம்...பதிவை இன்னும் பெருசாக்கப்போகிறேன் ஒரு கதை சேர்த்து. :)).

1. //எந்த வயதில் என்ன தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்று ஒரு வரையரை இருக்கிறது. அந்த அளவு மட்டும் சொல்ல வேண்டும். அளவுக்கு மிஞ்சினால் அமிர்தமும் நஞ்சாகும் //

2. //சில விடயங்களை சொல்ல வேண்டிய வயதையும் நாமும் தீர்மானித்து விடுகிறோம் தானே?... அதனால் வந்ததாக இருக்கலாம்.. //

ம்ம்ம்...ஆமாம். தற்போது உள்ள சூழ்நிலையில் சில விடயங்கள் 3,4 வருடங்கள் முன்னதாகவே அறிமுகமாகின்றன.

அங்கே தான்

// புதுகைத் தென்றல் said... எந்த வயதில் என்ன தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்று ஒரு வரையரை இருக்கிறது. அந்த அளவு மட்டும் சொல்ல வேண்டும்//என்பது வருகிறது.

அந்த விடயத்தின் பார்வை, அந்தந்த வயதைப் பொருத்ததே. இதற்கு ஒரு கதை உண்டு, இந்தப் பதிவிலேயே சற்று நேரத்தில் சேர்க்கிறேன்.//

அதற்கான கதையே இது.

5-ஆம் வகுப்புப் படிக்கும் 10 /11 வயதுப் பெண்ணிற்கும் தாய்க்கும் நடக்கும் உரையாடல்:

பள்ளியில் இருந்து வரும் பெண்: அம்மா! செக்ஸ் என்றால் என்ன? What is Sex?
அம்மா: (முகம் பேயறைகிறது, தூக்கிவாரிப் போடுகிறது)...ம்ம்ம்ம்ம்...என்ன?

பெண்: செக்ஸ்-னா என்னமா?
அப்பா: ஏய், என்னடி கேக்குறா இவ?
அம்மா: இருங்க, உங்களுக்கு ஒன்னும் தெரியாது.நான் பேசுறேன்.

பெண்ணிடம் , அம்மா: அது வந்து...ம்ம்ம்....நீ ரூமுக்கு வா.சொல்றேன்

மிகவும் ஜாக்கிரதையாக 10 வயது பெண்ணிற்கு என்ன தெரியவேண்டுமோ புரியுமோ அந்த வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தி , மிகவும் யோசித்து, சொல்கிறார், அளவாக.

20 நிமிடத்தில் ரூமை விட்டு பெண் வெளியே வருகிறாள்

அப்பா: என்ன ஆச்சு? புருஞ்சுதா?
பெண்: இல்லைப்பா. புரியலை. :(

ம்ம்ம்...அப்பா தன் வார்த்தை வட்டத்துக்குள், பெண்ணுக்குப் புரிய வைக்கிறார். இன்னும் 10 நிமிடம்

பெண்:ஆனா, அப்பா, நீயும் அம்மாவும் சொல்லும் இத்தனை விடயங்களையும் எப்படி, இத்துணூண்டு இடத்தில் எழுதுவது?

அப்பா: என்ன கேக்குற புரியல?

பெண்:பள்ளிக்கூடத்தில், ஒரு application form கொடுத்திருக்கிறார்கள். அதில் Name :

Age:

Sex: என்று கேட்கிறார்கள். இவ்வளவு சின்ன இடத்தில், நீங்களும் அம்மாவும் சொன்ன இத்தனை விடயங்களை எப்படி எழுதுவது? :((((